قصص وروايات
حياه بعد موت قصة رومانسية
حياه بعد موت قصة رومانسية . باللهجة المصرية آتتنا القصة الرومانسية “حياه بعد موت” من النوع الذي يحبه عشاق الرومانسية بقلم/ شيماء ناصر
حياه بعد موت
عبوده:يلا ي هاجر عشان نروح المدرسه
هاجر:انت حلو كده ليه
عبوده:بتعاكسينى ولا اى
هاجر:يعنى لو مكنتش اعاكس ابن الجيران هعاكس مين هه
عبوده:انتى صغيره ع الكلام ده ف اى
هاجر:بتعلمه منك ي حبيبى
عبوده:انا خايف منك انتى عندك10سنين ازاى
هاجر:يعنى انت اللى عندك10ازاى
عبوده:فيها اى ي أختى م نا راجل كبير اهوت
هاجر:وسيد الرجاله كمان
عبوده:اتاخرنا ع المدرسه ي ماما انجزى
هاجر:حاضر يلا بسرعه*مسك ايديها كالعاده ووصلوا المدرسه وكل واحد دخل الفصل بتاعه*
*ف البريك عبوده وهاجر متعودين أنهم يحكوا لبعض عملوا اى وفعلا اتقابلوا ف فناء المدرسه*
هاجر:ها ي أستاذ عملت اى
عبوده:كنت شاطر جدا والأستاذ سأل سؤال ومحدش عرفه غيرى انا فرحان اوى وشاف الواجب بتاعى وقالى شاطر ي عبوده وخلا كل الطلاب يسقفولى
هاجر:شاطر ي بودى انا فرحانه منك جدا
عبوده:وانتى ي هانم عملتى اى
هاجر:انا حليت كويس كان ف اختبار مفاجئ النهارده
عبوده:متقلقيش كله هيبقى تمم
هاجر:طب يلا الجرس ضرب نتقابل ف المرواح بقى
عبوده:ماشى يلا وخد بالك من نفسك ومتبصيش ع حد
هاجر:بتغيرى عليا ي حلوه
عبوده:ملكيش دعوه اسمعى الكلام وانتى ساكته
هاجر:حاضر هوس
عبوده:يلا بقى وانتى حلوه كده*كل واحد دخل الفصل بتاعه وانتهى اليوم الدراسى ونزل كل واحد من الفصل بتاعه واتقابلوا عند بوابه المدرسه ومسكوا ايد بعض لحد م وصلوا البيت م هما جيران بقى*
عبوده:يلا بيييى ولو احتاجتى حاجه متكلمنيش
هاجر:رخم اوى
عبوده:شبهك
هاجر:يلا بييى
قصة حياه بعد موت
والد عبوده:عبوده
عبوده:ايو ي بابا ف حاجه
الاب:انت مبقيتش صغير لازم تشتغل وتعتمد ع نفسك
عبوده:حاضر ي بابا عاوزنى اعمل اى وانا اعمله*سمعت والدته عبوده الحوار ومعجبهاش الكلام اتدخلت ف وسط الحديث عشان تمنع والده من تصرفاته دى*
الام:عبوده لسه صغير هيشتغل ازاى
الاب:ملكيش دعوه انتى ابنك عنده10سنين
عبوده:لا ي ماما انا لازم اعتمد ع نفسى بابا عنده حق*ضمت الام ابنها جامد حزينه ع تصرفات والده معاه وظلت تبكى إلى أن هدت من كلام ابنها فهو مازال طفل ولكن كلامه وعقله اكبر من سنه بكثير*
عبوده:بابا انا هطلع اشتغل من بكره بس ده ملوش علاقه بدراستى
الاب:طبعا دى حاجه ودى حاجه افهم ي حبيبى انا مش عاوزك تزعل منى كل إللى عاوزه انك تجيب فلوس عشان تجهز شقتك وتتجوز فيها وتبقى راجل قد المسؤليه
عبوده:حاضر ي بابا*بدأ عبوده يشتغل ويجيب فلوس ويعطى فلوسه لوالده عشان يجهزله شقته كان بيشتغل نجار جمب البيت عشان ميروحش بعيد واتعلم المهنه بسرعه وحبها وبقى يشتغل ويتعلم ف نفس الوقت وبدأ يقرب من هاجر اكتر ويحكيلها كل همومه وقد اى هو بيتعب عشان يجيب الفلوس ويثبت نفسه وهى كانت بسمعه وتخفف عنه وتحكيله كل همومها هى كمان ويساعدوا بعض ف الدراسه لحد م بقى عندهم12سنه ودخلوا أولى اعدادى بس كل واحد بقى يروح المدرسه لوحده عشان محدش يتكلم بس عبوده عينه عليها ع طول ولو حد فكر يقرب من حوريته الصغيره كان يقتله ماهى بتاعته هو وبس*
عبوده:بابا
الاب:أيوه ي عبوده ف اى
عبوده:انا عاوز تليفون انا مش أقل من صحابى
الاب:وانا جبتلك واحد اصلا عشان انت شاطر ف الدراسه وشاطر ف الشغل كمان
عبوده:بجد ي بابا طب هو فين
الاب:اتفضل ي عم بس ده مياثرش ع دراستك
عبوده:اكيد متخافش ي بابا هنظم وقتى كويس
الاب:ماشى يحبيبى يلا خد دش وادخل ذاكر شويه
عبوده:حاضر ي بابا*عبوده دخل اخد دش وذاكر شويه زى موعد والده واخد الموبايل بتاعه وجرى ع صاحبه عشان يحكيله اللى حصل*
عبوده:محمود ي محمود رد ي زفت
محمود:اى ي عبوده ف اى
عبوده:جبت موبايل زيك يعم
محمود:طب ورينى كده
عبوده:خد اهو*اخد محمود الموبايل واتفرج عليه وأقترح ع عبوده انه يدخل نت*
عبوده:لا يعم كده هتلبخ ومش هعرف اذاكر
محمود:طب م نا فاتح نت وبذاكر وعادى
عبوده:انت اتعودت بس انا وبعدين انا بشتغل مش هيكون عندى وقت
محمود:دول خمس دقايق ف اليوم تتفرج ع اللى بيحصل ف البلد وخلاص
عبوده:طب خلاص موافق اعمل اى
محمود:هتدخل وأى فاى زيى
عبوده:أيوه طبعا انا مش بعمل باقه انا
محمود:حبيب أخوك
عبوده:فسادى هيكون ع ايدك😂
محمود:احترم نفسك
عبوده:هى بانت
محمود:دى اتكشفت ع الاخر
عبوده:بقلك نا هروح بقى واشوفك ف المدرسه
محمود:اشطا سلام*روح عبوده بيته وكان فرحان جدا دلوقت هو حاسس انه كبير فعلا وقال لهاجر انه جاب موبايل وكان عاوز يجبلها واحد بس هى رفضت وقالتله مش هجيبه غير ف تالته اعدادى اخد وعد ع نفسه انه مش هيكلم حد غيرها ع الموبايل ده وهيفضل مستنيها لحد متجيب موبايل*
*تانى يوم بعد المدرسه*
محمود:انت دخلت نت
عبوده:أيوه تعالى عندى ف البيت عشان نفتح ونشوف هنعمل اى
محمود:طب يلا *وصلوا البيت وعبوده ف منتهى السعاده وفتح الفون وعمل فيس كل ده بناءا ع طلب وإصرار من صحابه*
عبوده:انا كده بقيت عارف كل حاجه ع النت
محمود:أيوه طبعا اى خدمه ي صاحبى
عبوده:حبيبى
محمود:قلبى انا همشى بقى دلوقت وشوف انت هتعمل اى
*مشى محمود وساب عبوده ف دوامه مش عارف يعمل اى زهقان يعنى هفضل أقلب ف النت كده وبس طب اكلم مين لا مش هكلم حد انا أخدت وعد ع نفسى انى مش هكلم غيرها يعنى مش هكلم غيرها قفل التليفون وقعد يذاكر عشان وعد هاجر انه هيجيب مجموع كويس كل سنه ويكون عند حسن ظنها لحد مبقوا هما الإتنين ف تالته اعدادى وهاجر جابت موبايل وبقى عندها نت هى كمان فقرر يدخل يكلمها ع النت*
عبوده:ازيك ي هاجر
هاجر:الله يسلمك
عبوده:اخبارك اى
هاجر:تمام وانت
عبوده:الحمدلله
هاجر:ديما
عبوده:أخبار المذاكره اى
هاجر:الحمدلله كله تمم
عبوده:يارب ديما ولو ف حاجه وقفت عليكى انا موجود
هاجر:اكيد طبعا وشد حيلك دى آخر سنه وبعدها ندخل ثانوى حياه بعد موت
عبوده:إنشاء الله ونكون مع بعض*هاجر شافت المسدج واتكسفت جدا ومكنتش عارفه ترد تقول اى*
عبوده:بقلك
هاجر:نعم
عبوده:انتى بتعملى اى
هاجر:مفيش كنت خلصت مذاكره فقلت افتح شويه
عبوده:هنتكلم كل يوم صح
هاجر:إنشاء الله بس هو انت بتكلم بنات تانيه
عبوده:لا والله من يوم مفتحت نت وانا مش بكلم حد انتى اول واحده اكلمها
هاجر:امممم ماشى*كانت مبسوطه جدا من رد عبوده كانت بتبادله نفس الشعور بس مش هتقدر تعترف غير لما هو يقولها*
*مرت شهور وكل يوم عبوده لازم يكلم هاجر وف يوم اعترفلها بحبه وهى كانت سعيده جدا بسماع الخبر ده وكانت موافقه انها تكمل حياتها معاه لحد ميعاد النتيجه*
هاجر:عبوده عملت اى
عبوده:مجموعى كويس بس للاسف مش هدخل ثانوى
هاجر:ليه
عبوده:بابا معترض جدا ع الفكره دى عشان مقتنع انى معتش زى الأول وأن الموبايل شغل كل وقتى وانى لازم اشتغل
هاجر:عبوده انا ماما عاوزانى اتخطب ف أولى جامعه لأحمد قريبى
عبوده:وانتى موافقه
هاجر:انت عارف انى بحبك انت
عبوده:خلاص يبقى تستنينى
هاجر:انت بتقول انك مش هتدخل ثانوى
عبوده:وفيها اى هو انتى بتفكرى بالطريقه دى
هاجر:لا والله بتكلم ع ماما وبابا وكده
عبوده:نا دماغى هتنفجر بصى انا هقفل دلوقت
هاجر:طب هتعمل اى
عبوده:مش عارف ي هاجر مش عارف
هاجر:ممكن تهدى عشان نعرف نفكر
عبوده:يبنتى بابا مش عاوز يخلينى أخطب حتى غير لما أجهز الشقه
هاجر:مش انت كنت بتقولى انك بتشتغل من وانت صغير عشان تجهز الشقه
عبوده:وجهزتها بس بابا مش راضى وبيقولى دى لاخوك مع انه معملش فيها نص اللى انا عملته
هاجر:خلاص انت تقدر تعتمد ع نفسك تانى وتكون نفسك من جديد
عبوده:طيب بصى انا هقفل فتره كده
هاجر:هستناك لأنها حياه بعد موت
عبوده:ماشى*قفل عبوده نت ومبقاش عارف يعمل اى وقرر انه يشتغل تانى عشان يجيب فلوس ويجهز شقته ويتقدم لهاجر ومرت سنه وهو دخل تجاره وهاجر دخلت ثانوى بس كل حاجه اتبدلت وحال عبوده بقى يتدهور وبدل ميكلم بنت بقى بيكلم عشره وفين وفين لما يكلم هاجر بيكلم غيرها اه بس هى اللى ف قلبه وقرر انه يسافر برا عشان يكمل شغل من غير ميعرف حد من أهله عشان عارف ان والدته مش هتوافق ع قراره ده بس قرر انه ميسافرش غير لما يكون ف تالته تجاره ومرت سنين والفكرة مبتخرجش من باله وكل يوم تصميمه يزيد لحد مدخل تالته تجاره وقرر يسافر*
عبوده:محمود
محمود:مالك ي عبوده
عبوده:عاوز أسافر
محمود:تسافر فين
عبوده:إيطاليا
محمود:ازاى
عبوده:هجره غير شرعيه أتصرف
محمود:ماشى هشوف واقلك
*تانى يوم*
عبوده:هاجر
هاجر:لسه فاكر تفتح ي عبوده
عبوده:حقك عليا بس مشغول الأيام ده
هاجر:طب مالك ف اى
عبوده:انا مسافر
هاجر:مسافر فين وليه وازاى وعشان اى
عبوده:ممكن تهدى والله مش ناقص
هاجر:هديت فهمنى بقى
عبوده:انا مسافر إيطاليا هشتغل هناك هجمع فلوس عشان أجهز الشقه واقدر اتقدملك
هاجر:ازاى
عبوده:محمود صحبى هيساعدنى ف الموضوع ده
هاجر:هجره غير شرعيه
عبوده:مفيش قدامى غير كده سنتين تلاته وهكون نفسى وهرجعلك تانى
هاجر:تفتكر هتلاقينى
عبوده:انتى اكيد هتستانينى
هاجر:خايفه يغصبوا عليا
عبوده:هاجر انا بحبك
هاجر:وانا كمان
عبوده:انا هقفل بقى
هاجر:هتسافر امته
عبوده:بكره
هاجر:ايه!
عبوده:خدى بالك من نفسك
هاجر:وانت كمان*قفل عبوده مع هاجر ورجع كلم محمود عشان يشوف عمل اى*
عبوده:ها ي محمود
محمود:بكره
عبوده:الساعه كام
محمود:3الفجر
عبوده:ماشى هجهز نفسى
محمود:ماشى هستناك ع اول الشارع
عبوده:ماشى سلام*قفل عبوده وجهز شنطته وقرر انه يعرف والدته*
عبوده:ماما
الام:خير ي عبوده ف حاجه
عبوده:انا مسافر
الام:ايييييه
عبوده:هوس وطى صوتك أبويا هيعرف
الام:انت اكيد بتهزر تسافر فين
عبوده:رايح إيطاليا سنتين وهاجى
الام:بلاش يبنى عشان خاطرى
عبوده:عشان خاطرى ي أمى هتطمن عليكى كل يوم وهعرفك أخبارى هكون نفسى أقدر أجهز شقتى واتجوز البنت اللى بحبها لأنها حياه بعد موت
الام:هاجر مش كده!
عبوده:أيوه ي ماما بحبها جدا والله
الام:وهى كمان بتحبك وانشاء الله تكون من نصيبك
عبوده:إنشاء الله
الام:هتسافر امته
عبوده:الساعه3الفجر
الام:خد بالك من نفسك يبنى وكلمنى كل يوم
عبوده:حاضر والله هنام شويه دلوقت
الام:ماشى
——————————-
*الساعه3*
محمود:عبوده انت فين كده هتتاخر
عبوده:انا ع اول الشارع اهو
محمود:اها شوفتك
عبوده:ها يعم
محمود:توصل بالسلامه ي صاحبى وخد بالك من نفسك
عبوده:خد بالك من أمى واختى وابويا كمان وابقى اطمن ع هاجر
محمود:متخافش عليهم
عبوده:ماشى سلام*ركب عبوده الباخرة واتوجه لإيطاليا ومش عارف هو رايح فين وايه اللى هيحصله هناك*
——————————-
*ف مصر كانت هاجر قاعده تدعى أن عبوده يوصل بالسلامه وكانت بتذاكر عشان تدخل الجامعه اللى كانت بتحلم بيها هى وعبوده سمعت والدها وهو بينادى عليها*
والد هاجر:ي هاجر
هاجر:نعم ي بابا
الاب:هتخلصى امتحانات امته
هاجر:كمان أسبوع كده ف حاجه ي بابا
الاب:أحمد هيتقدملك ف أولى وانا موافقين
هاجر:بس انا مش عاوزه
الاب:انتى مش فاهمه حاجه اسكتى
هاجر:هتجوزنى غصب عنى
الاب:لو حكمت هجوزك مش احسن من الصايع اللى انت بتحبيه
هاجر:متقولش عليه صايع
الاب:وكمان بتردى عليا*وضرب بنته ودى كانت أول مره يمد ايده ع بنته انهارت هاجر ف البكاء ودخلت غرفتها وفضلت تبكى بحرقه ع اللى بيحصل فيها وأن حلمها بيتدمر قدام عنيها*
*عرف محمود كل حاجه ومرضاش يخبى حاجه ع صاحبه وكلمه عشان يقوله*
محمود:الو
عبوده:ازيك ي صاحبى وحشتنى
محمود:انت اكتر والله
عبوده:طمنى امى عامله اى واختى وانت احكيلى كل حاجه
محمود:كله تمام هنا متقلقش ركز ف شغلك بس وكل حاجه تمام
عبوده:وهاجر
محمود:مالها
عبوده:أخبارها اى
محمود:لسه بتفكر فيها
عبوده:انا هنا عشانها مالك اتغيرت لى ف حاجه حصلت
محمود:هتتخطب الأسبوع الجاى
عبوده:لأحمد صح
محمود:انت عارف
عبوده:هى كانت حكتلى حاجه زى دى بس مكنتش متوقع أن أهلها هيغصبوا عليها
محمود:هى منهاره جدا ومش عارفه تعمل اى
عبوده:وانا هحاول ارجع ف أسرع وقت
محمود:ماشى سلام
عبوده:سلام*قفل عبوده مع محمود عشان يتلقى مصيره اللى هيدمر حلم حياته ويقضى عليه كان عبوده وصل إيطاليا مكمل حاجه سمع صوت بينادى عليه من بعيد التفت عشان يعرف مين صاحب الصوت واتفاجى انه ظابط*
عبوده:حضرتك بتنادى عليا انا
الظابط:yes
عبوده:why
الظابطwhere is your passport
عبوده:I don’t own
الظابط:come with me
عبوده:where
الظابط:don’t speak*اخد عبوده الظابط ع الحبس وفضل يسأله جه ازاى لحد معرف انها هجره غير شرعيه وقرر انه يدخله حبس انفرادى لحد ميشوف هيعمل معاه اى*
*مر أسبوع وعبوده ف الحبس ومفيش اى وسيله تواصل بيه وبين محمود او اى حد حتى ف ايطاليا*
——————————-
*عوده إلى مصر*
*كانت خطوبه هاجر اتحددت النهارده وراحوا جابو الشبكه لها وقرؤا فاتحه*
احمد:هاتى ايدك ي هاجر
هاجر:م نا ممكن البسها لوحدى
احمد:الناس بتبص علينا
هاجر:خلاص
احمد:مبروك عقبال الفرح*اكتفت هاجر بالنظر إليه فهى كانت تتمنى ان يكون عبوده مكانه الان*
محمود:مبروك
واحمد:الله يبارك فيك*نظرت له هاجر فهى تعلم انه يعرف ما كان بينها وبين عبوده ولم تستطيع أن تتكلم معه*
—————
*والدت عبوده قلقانة عليه حاسه ان ف حاجه قلبها مش مطمن على ابنها طلبت محمود عشان عارفه انه اكيد يعرف حاجه وفعلا محمود جه*
والدت عبوده:طمنى ومتكذبش عليا ي محمود
محمود:متقلقيش ي طنط هو كويس*محمود كان قلقان اكتر منها عشان هو مش عارف اى حاجه عن عبوده ولا فاهم حاجه بس كان عاوز يطمنها*
والدت عبوده:متأكد يبنى
محمود:لو ف حاجه هقلك ع طول
والدت عبوده:ماشى يبنى
——————————-
*عوده إلى ايطاليا*
الظابط:come with me
عبوده:where
الظابط:I said don’t speak*اخد الظابط عبوده ورحله ع مصر ف الوقت ده ف عسكرى مصرى حاول يساعد عبوده وخلاله يتصل بحد من مصر عشان يضمنه وفعلا اتصل عبوده ع محمود*
عبوده:محمود
محمود:عبوده انت فين وده رقم مين
عبوده:مش وقته خالص انا هترحل ع مصر دلوقت ف سجن****
محمود:طب ليه
عبوده:مفيش وقت اشرحلك لازم تيجى عشان تضمنى وتخرجنى الظابط اللى ماسكنى ده مش عاوز يسبنى
محمود:ماشى بس…*جه الظابط وعبوده قفل الموبايل عشان ميحصلش مشاكل*
الظابط:what are you doing
عبوده:nothing*رحل الظابط عبوده لمصر واترحل معاه وحطه ف حبس انفرادى*
*عرف محمود أن الناس اللى مترحله لمصر من ايطاليا وصلت السجن وراحل عشان يسال على صاحبه*
محمود:لو سمحت الناس اللى اترحلت على مصر ف واحد اسمه عبوده
الظابط:I don’t no
محمود:*عرف محمود ان ده نفس الظابط اللى عبوده حكاله عنه ومرضاش يشد معاه ف الكلام عشان ميدخلش السجن وبدل ميخرج صاحبه هيحتاج اللى يخرجه هو كمان فقرر انه يرجع بيته لحد ميشوف هيتصرف ازاى*
——————————-
والدت عبوده:ها ي محمود ف أخبار
محمود:كلمنى انبارح ي طنط
والدت عبوده:طب واخباره اى
محمود:كويس الحمدلله
والدت عبوده:حاسه انك بتكذب عليا
محمود:عبوده ف مصر
والدت عبوده:ايه ازاى
محمود:ف ظابط رحله ع مصر
والدت عبوده:طب هو فين
محمود:هو موجود ف الحبس بس الظابط مش عاوز يخرجه
والدت عبوده:قولى هو فين وانا أروح احب ع ايده بس يخرجه
محمود:مفيش داعى
والدت عبوده:ليه
محمود:الظابط ده مش مصرى يعنى مش فارق معاه حاجه جه من ايطاليا مخصوص عشان محدش يخرج عبوده من الحبس
والدت عبوده:كان مستخبيلك ده كله فين يبنى
محمود:اهدى ي طنط بصى كلها كام شهر والظابط ده هيرجع ايطاليا ويمسك مكانه ظابط مصرى وساعتها الوضع هيتغير صدقينى
والدت عبوده:وانا لسه هستنى كام شهر كمان
محمود:معلش بقى عشان لو روحتى دلوقت الله اعلم هيحصل اى ممكن يخفيه ف مكان تانى محدش يعرفه
والدت عبوده:لا خلاص بس انت شوفته
محمود:للاسف لا بس متأكد انه موجود هنا
والدت عبوده:ماشى يبنى
——————————-
*بعد مرور3سنوات*
هاجر:الفرح الخميس الجاى ازاى
والد هاجر:بقالك3سنين مخطوبه لأحمد ودى آخر سنه ليكى وقربتى تخلصى يبقى لازم تتجوزى بقى
هاجر:انا تعبت حرام عليكم*بتعيط وجرت ع اوضتها*
———–*داخل السجن*———-
ظابط جديد:فين الظابط البرتو
البرتو:انا وانت الظابط الجديد
الظابط المصرى:أيوه انا اللى هستلم مكانك
البرتو:good luck*استلم الظابط المصرى الشغل مكان البرتو وعرف محمود ب ده واول حاجه عملها جرى عليه عشان يحكيله اللى حصل*
محمود:لو سمحت محتاج اقابل الظابط الجديد
الظابط:انا الظابط الجديد
محمود:انت!
الظابط:انا شوفتك فين قبل كده
محمود:مش مهم المهم عبوده موجود هنا لازم تخرجه هو بريئ معملش حاجه اللى اسمه البرتو ده كان مضطهده
الظابط:انا لسه ماسك من شويه هشوف كده
محمود:طب انا قاعد اهو
الظابط:روح بيتك بدل مدخلك الحبس لو عبوده بريئ هيحصلك صدقنى
محمود:خلاص ماشى*بعد م محمود مشى قرر الظابط انه يدخل يشوف اى حكايه عبوده*
الظابط:انت عبوده
عبوده:أيوه حضرتك مين
الظابط:انا الظابط الجديد اسمى أحمد مسكت قضيتك
عبوده:انتوا خليتوها قضيه مره واحده
احمد:انت بقالك هنا3سنين صح
عبوده:اها
احمد:انا عرفت كل حاجه من الملف بتاعك بس حابب اسمع منك
عبوده:مفيش حاجه اقولها
احمد:مش يمكن اساعدك واخرجك من هنا*بصله عبوده وهو مش مصدقه ومردش عليه*
احمد:عندك حق متثقش ف حد بس صدقنى انا حابب اساعدك
عبوده:طب عاوزنى اقلك اى
احمد:احكيلى حكايتك
عبوده:انا كنت بحب واحده وعشان اتقدملها كان لازم يبقى معايا فلوس….))
احمد:كل ده حصل معاك حظك انك وقعت ف ايد البرتو
عبوده:معرفش هو عاملنى كده ليه
احمد:خلاص انت من النهارده حر
عبوده:يعنى اى
احمد:يعنى هتطلع من السجن وهعزمك ع فرحى كمان بكره
عبوده:بجد فرحك بكره
احمد:أيوه يعم وانت اكيد جاى
عبوده:شكرا شكرا بجد ليك انا مش هنسالك الجميل ده
احمد:قوم يلا عشان تروح
عبوده:حاضر*خرج عبوده من السجن وبقى حر كان فرحان جدا انه يرجع لبيته ولهاجر بس كل تفكيره ياترى لسه مستنيانى!*
———-*ف منزل عبوده*
شاهد: عاد لينتقم
عبوده:ماما
الام:عبوده*جرت على ابنها وضمته لقلبها وكل عيونه دموع حزن ع فراقه وفرحه ع عودته قلبها اللى كان بيكلمه*
عبوده:وحشتينى اوى
الام:وانتى كمان يبنى كده ي عبوده قلتلك بلاش
عبوده:ننسى كل إللى فات خلاص أنا معاكى ومش هسيبك تانى ابدا
الام:ماهو غصب عنك مش بمزاجك
عبوده:طبعا ي ست الكل*كلم عبوده صاحبه محمود عشان يعرفه ب اللى حصل*
عبوده:محمود
محمود:حمدلله ع السلامه وحشتنى
عبوده:وانت كمان والله عاوز اشوفك
محمود:وانا كمان والله بس أستريح الأول
عبوده:انا كويس متقلقش عليا
محمود:طب هاجى وهبات عندكم النهارده
عبوده:وده المطلوب
محمود:ءشتا يلا سلام*قفل عبوده مع صاحبه ودخل اخد دش وصلى واستنى محمود صاحبه وبعد مرور نص ساعه وصل*
محمود:ي عبودااااااا
عبوده:اى يبنى الهيصه
محمود:هات حضن
عبوده:عيب يلا*جرى عبوده ع صاحبه كان مشتقله من زمان وفضلوا يتكلموا لحد الصبح وكل متيجى سيره هاجر محمود يتهرب من الموضوع لحد مجه ميعاد فرح أحمد الظابط اللى خرج عبوده من الحبس*
محمود:بتلبس ورايح فين
عبوده:فاكر الظابط اللى اسمه أحمد وخرجنى من الحبس
محمود:أيوه ماله
عبوده:فرحه النهارده وعزمنى عليه
محمود:مبلاش تروح
عبوده:ليه يعنى
محمود:مش عارف بس يمكن يكون ف ظباط كتير هناك وتحصل مشكله وكده
عبوده:لا متقلقش انا بريئ
محمود:براحتك
عبوده:طب يلا انت هتيجى معايا
محمود:حاضر يلا*راح عبوده فرح أحمد واخد معاه محمود صاحبه واول موصل اتفاجى أن العروسه هى نفس البنت اللى كان بيحارب عشانها وقضى شبابه ف الحبس عشان تكون من نصيبه مقدرش يتكلم ولا يقول اى حاجه الصدمه كانت اكبر منه هاجر بقت ملك واحد تانى جت عينه ف عيناها متكلموش بس لغه العيون ميفهمهاش غير العاشق المجنون مسح دموعه وابتسم ابتسامه باهته خرجت كل الوجع إللى جواه بارك لأحمد وساب الفرح ومشى*
محمود:ي عبوده استنى
عبوده:انت كنت عارف وخبيت عليا
محمود:هحكيلك ازاى وانت طول الليل بتتكلم عنها وتفكر فيها
عبوده:لسه بحبها اول حب ف حياتى مستحيل انساه بالسهولة دى
محمود:لازم تتغلب ع وجعك هى بقت ملك واحد تانى ومتنساش مين التانى ده
عبوده:هاين عليا أقتله واخدها ف حضنى
محمود:مع الوقت هتنسى كل حاجه
*بعد مرور سنه*
هاجر:أيوه انا مرات الظابط أحمد ف حاجه
شخص مجهول:البقاء الله
[14/10 1:23 AM] Shimaa: هاجر:بتقول اى
الشخص المجهول:انا ظابط معاه كنا ف كامين واضرب علينا نار وزوج حضرتك مات شهيد*مقدرتش تمسك أعصابها وقعت ع الأرض والخبر انتشر ف البلد كلها*
عبوده:أحمد مات
محمود:اضرب عليه نار
عبوده:لازم أروح اعزى هاجر
محمود:اوعى تكون لسه بتحبها
عبوده:وفيها اى
محمود:انت إنسان مجنون
عبوده:مجنون بيها عندك مانع
محمود:انا مش عارف اقلك اى
عبوده:تعالى معايا نعزيها
محمود:ماشى*تانى يوم راح عبوده عشان يعزى هاجر من جواه كان مبسوط انها بقت حره خلاص وكان زعلان ع صديقه اللى ساعد ف إخراجه من السجن*
———*ف منزل هاجر*———-
عبوده:البقاء الله
هاجر:ونعم بالله
محمود:شدى حيلك
هاجر:الشده على الله
عبوده:هاجر
هاجر:أيوه
عبوده:انتى لسه بتحبينى
محمود:عبوده انت بتقول اى
عبوده:اسكت انت ي محمود ساكته لى ي هاجر جاوبى*وقفت هاجر بسرعه غريبه مقدرتش تمسك أعصابها واغمى عليها*
محمود:عاجب كده ي اخى
عبوده:مش عاوز كلام كتير أجرى هات دكتور وانا هدخلها الاوضه بسرعه
محمود:ماشى*جرى محمود وجاب الدكتور ونقل عبوده هاجر اوضتها*
الدكتور:ألف مبروك المدام حامل
عبوده:اييييه
محمود:الله يبارك فيك ي دكتور*وصل محمود الدكتور لحد الباب*
محمود:أظن انت كده اتاكدت انها حبت أحمد
عبوده:تعرف تسكت دلوقت*باب شقه هاجر خبط*
محمود:هنعمل اى
عبوده:روح افتح الباب اى الذكاء ده
محمود:طيب
امجد:انت مين
محمود:انا اللى مين انت اللى بتخبط
امجد:طب انا أخو هاجر مين انت بقى
محمود:هه انا…انا..بس
امجد:مالك متلخبط كده لى
عبوده:انت أمجد
امجد:أيوه انت تعرفنى منين
عبوده:هاجر كانت بتحكى عنك كتير انت لسه راجع من السفر من سنه تقريبا
امجد:انا شوفتك فين قبل كده انت كنت ف فرح هاجر صح
عبوده:أيوه
امجد:انت بتحبها صح
عبوده:هه لى بتقول كده
امجد:كنت زعلان وطول الفرح عينك على هاجر
عبوده:أيوه
امجد:طب هى فين
عبوده:هى اغمى عليها وحبنلها الدكتور وطلعت حامل كمان وهى فاقت دلوقت
امجد:طب تعالوا ندخلها*دخل امجد وعبوده ومحمود وكانت هاجر فعلا فاقت*
امجد:حمدلله ع السلامه
هاجر:*بخوف*الله يسلمك
امجد:مبروك
هاجر:*بتوتر ممزوج مع خوف*ع اى
امجد:الدكتور قال انك حامل
هاجر:بجد
عبوده:أيوه لما اغمى عليكى جبنا الدكتور وطلعتى حامل
امجد:هاجر انتى بتحبى عبوده
هاجر:انت بتقول اى
امجد:شوفتك يوم الفرح انا لو كنت هنا مكنتش خليت الفرح ده يتم انتى بتحبيه صح وهو بيحبك وباين عليه جدا
عبوده:أيوه بتحبنى وانا لسه بحبها وحبى ليها مش هينقص
امجد:مستعد تتجوزها وتربى ابنها ع انه ابنك
عبوده:واحسن من ابنى كفايه انه من هاجر موافق بس هى موافقه
امجد:ها ي هاجر موافقه!
هاجر:موافقه
عبوده:وأخيرا بقيتى ملكى
امجد:هنكتب الكتاب من غير محد يعرف مفيش غير اهلى وأهلك ي عبوده وهتسافر برا والتذاكر ع حسابى وهناك شقتى اللى كنت قاعد فيها بقت ملككم دلوقت واول متوصل تكلمنى وهشوفلك شغل ع طول
عبوده:انا حاسس انى بحلم
امجد:كل ده عشان هاجر خلى بالك منها
عبوده:ف عيونى والله دى حوريتى الصغيره
*تم كتب الكتاب وامجد نفذ وعده وسافر عبوده وهاجر باريس*
*بعد مرور8سنوات*
مروان:ي ندى سيبى الموبايل
ندى:ي بابى ي بابى ابعد مروان عنى
مروان:هتنادى ع بابى هنادى ع مامى انا كمان
هاجر:ي عبوده ابعد العيال عن بعض
عبوده:سبيهم يلعبوا وتعالى نجبلهم كمان أخ
هاجر:والله انت قليل الأدب
عبوده:معاكى انتى بس والله
———————-
انتهت قصة حياة بعد موت نتمني أن تنال إعجابكم زوارنا الكرام.
